غروب جمعه پاییز

ناگهانِ رفتنش آزردم اما هیچ ویرانم نکرد

 بی کسی را هر غروبِ جمعه ی پاییز تمرین کرده ام

shabaahengaam@

بی تو

بی تو دیگر نمی دهد مزه

 آش های مداوم گندم...

shabaahengaam@

به وقتش!

این تیغ، به خون رگم آغشته نمی شد

ای عشق؛ اگر آمده بودی تو به وقتش!

 @shabaahengaam

بلاک

حال بدی دارم شبیه سالمندی که پزشکان

 قطع امیدش کرده؛ فرزندان بلاکش کرده باشند

 @shabaahengaam

زخم بی التیام

بعد از آن زخمی که هرگز التیامی نیستش

رفتی و یک عمر... در بغض محرّم مانده ام

shabaahengaam@

بی صورتک

پاییز نقشت بر دلم، بلوای چندین رنگ داشت

یک بار هم بی صورتک، با عشق! دنبالم بیا

 shabaahengaam@

فاصله های پشت سر

گریه به گریه می شود، غربت من صبورتر

دید به دید، پشت سر، فاصله های دورتر

راه به راه می روم، گم شده تر از آن چه بود

طالع تیره ی من از چشم حسود، کورتر

با همه ی شکستگی لحظه به لحظه با خودم...

پیش به سوی زندگی، پر غم و پر غرورتر

واژه به واژه، خط به خط، خاطره محو می شود

یاد تو در خیال من، گشته زنده به گورتر

ابلق مرگ در پی ام سایه به سایه می دود

هر چه تلاش می کنم هر چه فغان... بورتر

وسعت خواهش من از اوج ستاره رد شده

خانه بزرگ تر ولی سقف و ستون نمورتر

حادثه یا معجزه هم نور نمی دهد مرا

عکس به عکس، ذهن من تیره و کم ظهورتر

گریه به گریه می شود، غربت من صبورتر

دید به دید، پشت سر، فاصله های دورتر

shabaahengaam@

ذوق همقدمی

آن قدر ذوق همقدمی با تو داشتم

 دقت نشد که راه، به بیراهه می رود

 دریا قرار بود... ولی باز مانده ام

در تنگنای تاول پا وُ حصارِ سد 

shabaahengaam@

هجوم ریزگرد

آن قدر بر من غبار غم نشاندی تا عبورت عاقبت

 چون هجوم ریزگردی شد که می بندد نفس، اهواز را

shabaahengaam@