هر وقت می آیی

یک چمدون تو دستته هر وقت میاد صدای پات  

انگار خیالت راحته که خالیه همیشه جات

shabaahengaam@

تابلوی نقاشی

آرزومه که چشامو واکنم ببینم اینجایی         

داری شونه می زنی موهاتو اِی وااای به چه زیبایی!

آرزومه خواب و بیداری من یکی بشه با تو       

قطره های اشک من ستاره بارون کنه شبهاتو

آرزومه یه کلید بسازم از نگاه و لبخندت         

قفل صندوق دلش وا بشه هر کی میشه دلتنگت

آرزومه...

          آرزومه تو کنارم باشی                     

تو که هر حالتت انگار تابلوی نقاشی

shabaahengaam@

مدال المپیک

از سرش شوق المپیک و طلا می افتد

هر که توجیه به اندام برنز تو شود

shabaahengaam@

ورود کامیون ممنوع! جشن 2016 نیس

در هیاهوی عشق، باز انگار وحشتِ ناگهانِ ناقوسه

چشم ها تا که بسته شد افتاد، رد لاستیک، روی یک بوسه

shabaahengaam@                          

سوگند

هر چه کپی با تو برابر به اصل، چون تو کسی رنج حقیقت نبرد

زندگی ات مستندی باشکوه، مرگ تو سوگند به بقراط خورد

shabaahengaam@

خانه ی بی تو

کی تظاهر کرده بودم روح قدسی با من است!؟

من نمی گیرم نفس وقتی که ما دور از همیم

خانه ی بی تو، اذان گویند هر وقتش چه فرق

قبله سوی مکه باشد یا به سمت اورشلیم!؟

shabaahengaam@

انقلاب نافرجام

از کودتای تو تا انقلاب من، صد پادگان تفاوت و صد مرز، فاصله ست                     

تهدید می کنم که نمی گویم از تو شعر، فریاد می کشی تو "نمی خواهمت برو!"

shabaahengaam@

درخت خشکیده

ما دو تا درخت خشکیده کنار جوی آب

هردومون تشنه ولی چشمه ی ما رفته به خواب

عمریه به پای هم نشستیم و پیر شدیم

هردومون تموم زندگی زمینگیر شدیم...

shabaahengaam@

مدیون

به چشمای تو مدیونم اگه دریا هنوزم هست

اگه این قایق زخمی، نمک گیر ارومیه ست

به چشمای تو که بارون ازش لبریزه مدیونم

کجای نقشه م آبی بود؟ بدون تو نمی دونم

دیگه می رفت دلتنگی برای گریه، سد باشه

تا هر جا اسکله میره با مُشتی خاک همراشه

قدم هامون نگیرن موج؛ تو با ساحل عقب میری

نه از هجرت نشون باشه نه حتی لک لک سیبری

                     🌾🍃🍂🌾

به چشمای تو مدیونم به اون روشن ترین فانوس

شبیه برکه ای بودم، کشیدیم سمت اقیانوس

shabaahengaam@

تو سکوت شب

تو سکوت شب چی دیدی!؟ گلک ساده ی شب بو

همه افتاده به خواب و عطر تو پیچیده هر سو

روبروت پنجره ای نیست؛ نه تکون سر شاخه

نفس به این قشنگی واسه چی!؟ برا کی آخه!؟

shabaahengaam@

هیچ

کشیده کنار و بهم میگه که، یه حرفی شنیدی حسابش نیار  

از این شایعاتی که مردم میگن، از این گریه و بغض بی اختیار

«نه! من عاشق هیچ کس نیستم، همینجوری حالم بده خسته مو...

نمی دونم انگار چند وقته که، خودم نیستم هرکجا هستمو...»

بهم میگه، هی میگه، هی میگه تا بگم آره حق با توئه با توئه

دلیلی نداره اگه بی هوا لای مژه هات اشک داره می دوئه

اگه حوصله ت نیست بارون بیاد، اگه زیر چتر، پات و پس می کشی

اگه کوچه تاریکه می ترسی و نمی خوای شبا هم ستاره م بشی

...

خیالت خرم من، نمی فهممت؛ می لرزه دلت از نگاهش بهت

می گیره صدات، رنگ عوض می کنی؛ دارم کم کم از دست من می دمت

یه عمری خودم حست و داشتم، نمیخواد واسه م نقش بازی کنی

عذاب آوره وقتی سعی می کنی من و با دروغات راضی کنی

کشیده کنار و بهم میگه که «نه! من عاشق هیچ کس نیستم»

نپرسیده بودم ولی گفت خب، که من این وسط هیچ پس نیستم                                                                                                                                                

فایل تصویری ترانه هیچ
حجم: 7.6 مگابایت

shabaahengaam@

شهر گمشده

از کلون و کبوتر و هشتی

از عبور دراز دالان ها

از حیاط چهار گوش و انار 

تخت چوبی پای ایوان ها

از فهادان خسته ی آرام

پای زندان پیر اسکندر

سینه ها سرخ و نوحه خوان فریاد:

"عمه این جا کجاست!؟ آخر سر"

از غروب همیشه ی بر بام  

آب انبار تشنه و تاریک

هر چه ساباط بود رد کردم

کوچه های خمیده و باریک

آه با خشت های خام انگار

هفتصد سالِ عمر من خاک است

کودکی های چند نسل از شهر

عاشق غوره های بر تاک است

بادگیر شکسته ی خوابش

بی نفس مانده و به جایش قیر

کاهگل های خیس باران را

کرده بی رنگ و تیره و دلگیر

تو نماندی و شهر ویران شد

با تو تا دخمه راه طی کردم

هر خیابان که خواستی دادم

باز گفتی که بر نمی گردم 

از مناره به برج افتادی

ترمه لای برندها گم شد

هر چه محرابت از قلم افتاد

چارراهت پر از تلاطم شد

دیگر از تال چای و قند و نبات

انتظارت نمی رود هر چند

نوحه هایی که خواندمت در گوش

توی ماشین شده سعادتمند

آن قدر دور رفته ای که مدام

تا تو باید عوض کنم اتوبوس

فحش هی پشت فحش خواهی داد

بانگ هی پشت بانگ، صبحِ خروس

دیگر از پنج در نمی گذری

با آسانسور به سی، چهل، پنجاه

بس که بلوار ها پر از نور است

قهر کرده ستاره حتی ماه

گنبد خاک و خشت برخوردار

کاشی پر نگار فیروزه

دست از دست آسمان بردار

از بنرهای زشت هر روزه

من گذر می کنم ببینم چند

ساعت بی کسی به شب مانده

مارکار غریب بی فانوس

توی توفان قرن وامانده

میرچقماق سال های دراز  

مانده با راه خود بلاتکلیف

از دل و قلوه ای که داده به شهر 

از توریستی که می کند تعریف 

تکیه ی پرده پوش گازرگاه 

حاجتش را نظر نمی گردد  

نخل های به دوش برده شده

می رود باز و بر نمی گردد

از کلون و کبوتر و هشتی

از عبور دراز دالان ها 

از حیاط چهار گوش و انار

تخت چوبی پای ایوان ها

از سماور، چراغ موشی و حوض

پله های به سمت زیر زمین 

زلفی و شیشه های رنگارنگ 

عطر کاچی نذر خلدبرین

شولی عصرهای پاییزی

جمعه های سونیج و ده بالا 

کرسی چله های شیرین و

کله و پاچه های ماشالا

بی تو دیگر نمی دهد مزه

آش های مداوم گندم

الغیاث الغیاث های سحر

شیخ رقاص آمده از قم

کام این شهر تلخ می ماند

هر چه قطاب بر سرش ریزند

هر چه بر سر در مغازه ی خود  

تابلوی حاج خلیفه آویزند

من نمی دانم و نمی فهمم 

از کجا شد شروع این قصه

از کدام انگلیس بی ناموس

در دروازه وا شد آهسه 

بی تو اما هنوز هم گاهی

پی شهرم دوباره می گردم

با دوچرخه برای مادر خود 

بقچه ای از چغندر آوردم 

نفسی را که از کفم رفته

می کشم در سکوت شب فریاد

بی شرف های بی پدر مادر

برده اید آفتاب را از یاد

فایل صوتی شهر گمشده
حجم: 5.01 مگابایت

shabaahengaam@

به مناسبت عید فطر

سی شبم رفت به مستی و میسر شد باز

روز هم از لب تو باده بنوشم آخِییییش!

shabaahengaam@

ایستگاه متروک

توی یه ایستگاه متروک، چشم براه یک قطارم 

یه قطار که مدتیه از حضورش بر کنارم

پُرِ التهاب و تشویش بار و بندیلم و بستم

ولی حالا ساکت و سرد روی صندلی نشستم

تو یه دستم چند تا کاغذ تو یه دستم چمدونه

گهگدار ترانه می گم؛ کِی میاد؟ خدا می دونه

هر صدایی توی گوشم می زنه آهنگ سوتش

سایه ی لکه ی ابری میندازه عکس رو خطوطش 

نمی دونم از کدوم ور میاد و یا اینکه میره

یا قراره از مسافر خبری آیا بگیره!؟

مث زندونی محکوم به قضاوتش دچارم 

چوب خط ریلاش و واسه روز و شب نشون میذارم

هی می گم داره میادش می شه کَم کَمَک نزدیکو

می پرم سوارش میشم می تازیم پیتیکو پیتیکو

میگذریم از دل دشت ومی رسیم به جنگل سبز

پل میسازیم روی هر رود رگ کوه ومیگیریم نبض 

شاخه می گیره به شیشه ولوله میشه تو واگن

بوی بارون داره میاد پاشو پنجره رو وا کن

کسی کاری بات نداره نمی پرسه کو بلیطت؟

چقده بار داری یا که کیه اینجا همنشینت؟ 

کوپه آزاده و در بست هیچ کجا آخر خط نیست

حق انسانیت تو بی برو برگشت و قطعیست

همه شادن همه سرخوش همه در گیر تماشا

منظره بهتر از این نیست توی هیچ کجای دنیا

یه طرف درختای کاج یه طرف دریای مواج

بعضی وقتام باد کولی میکنه بیشه رو تاراج

دیدن شهرای تو راه دلت و نمیکنه تنگ

خونه ها قشنگ و شیک ان بچه هاش نمیندازن سنگ

تو عبور از خط ممتد راه هیچ کس و نبستیم

چراغا همیشه سبزن همه سد ها رو شکستیم

روبرومون پل خورشید میره تا اینکه بسازه

راه بی برگشت ما رو روی آهن و گدازه

توی یه ایستگاه متروک چشم براه یک قطارم 

یه قطار که نمی دونم میادش یا سر کارم 

فایل صوتی ترانه ایستگاه متروک
حجم: 3.57 مگابایت

shabaahengaam@

سایه سار

ای تو تنها سایه سار بی کسی های شبونه 

هق هق ترانه از تو، گریه های عاشقونه

هم، چراغ خانه روشن از خیال بودن تو

نبض آیینه شکسته از تماشای تن تو...   

 shabaahengaam@     

صدا کن منو

ترانه تیتراژ پایانی فیلم "افسون گل سرخ"

ترانه سرا وخواننده: سیدمجتبی حسینی (پژواک شباهنگام)

آهنگساز: علی امیدی

تنظیم آهنگ: پویان اعتصامی

صدا کن منو
حجم: 3.78 مگابایت

shabaahengaam@

در سوگ سربازان صفرپنج کرمان

چشم بر جاده ی سرباز وطن دوخته اند

نوزده مادر دلتنگ و نیامد اتوبوس

shabaahengaam@

مرداب

من یه مرداب رو زمینم، تو یه ابر آسمونی

وقتی چشمات پر اشکه، به تنم موج می نشونی

من یه مرداب سیاهم که هنوز صبح و ندیده

تو میای و زنده می شه رنگ روشن سپیده

بی تکون خونه ی عیدم عین یه خشکیده بوته

هفت سین سفره ی من، سنگ و سرما و سکوته

خواب جنگل و می بینم وقتی چشمام میشه بیدار

هر طرف افتاده بر من سایه های سرد نیزار

بخت راهی شدنم نیست همیشه همین که هستم

دل خوشم به چند تا ماهی اردک شکم پرستم

دو سه تا غوک بد آواز دنبال سنجاقک پیر

عطر نیلوفر که کرده تو تعفن لجن گیر

من یه مردابم و موندم بی سفر تر از گل و سنگ

واسه عشق بازی با دریا بد جوری دلم شده تنگ

قایق شکسته ای هست لای نیزه های مرطوب

که به خاطرم میاره اون روزای رفته ی خوب

تو زلالی نگاهم گِل و لای غم نداشتم

پیش پای سیر پرواز موج و آیینه می کاشتم

پشه و مگس نبودن زحمت خوابم تو بستر

لاشه ی پرنده حالا در برم شده شناور

من یه مرداب رو زمینم تو یه ابر آسمونی

اگه اشکات بشه جاری به تنم موج می نشونی

تازه میشه نفس من گر چه دریا خیلی دوره

رود احساس من و تو همه دنیا رو می شوره

فایل صوتی ترانه مرداب
حجم: 3.3 مگابایت

shabaahengaam@

یادم باشد! 2

کلاهش را باد بُرد،

از بس آشیانه به دست داشت

مترسک

         یادم باشد!

فایل صوتی یادم باشد! 2
حجم: 2.2 مگابایت

shabaahengaam@

بعد از یک خواب طولانی

همیشه فکر می کردم هر چیزی روزی از یاد می رود. 

هر چیزی به جز خودم. چرا که از هر کس، هر فکر و یا احساسی روزی بگذرم، جدا شوم و فراموش کنم، گریزی از خود ندارم.

یک اتفاق ساده اما ماجرای دیگری برایم رقم زد.

در میان کاغذ پاره ها به دست خطی از خودم رسیدم مربوط به گذشته های نه چندان دور که هر چه به ذهنم فشار آوردم معنا و راز و رمزش به خاطرم نیامد. چیزی انگار در من برای همیشه گم شده بود. 

پس می شود خودت را هم از یاد ببری!!

ناخواسته به فکر مصریان قدیم افتادم با ابزاری از زندگی روزمره که با خود در گورهای شان دفن می کردند. به ظاهر وسیله ای برای به کار آمدن در دنیای مغرب یا همان عالم پس از مرگ. با جسدی مومیایی شده شبیه خودی که در دنیای مشرق داشته اند.

"بعد از یک خواب طولانی."

اما من می گویم این ها همه نشانه ای ست برای از یادنبردن و به خاطر آوردن ادراک ها. همان مکث های بی سبب اندیشه که احساس محض یک حقیقت تکرار ناپذیر است. فراتر از آگاهی و خاطره. پاره ای از خود که روزگاری بوده و شاید دیگر پیش نیاید. خودی که بخواهد باز با خودش و ادراک خودش باشد. 

"بعد از یک خواب طولانی."

یادداشت های «یادم باشد!» را برای همین می نویسم. 

هر برگش نشانه ایست. بر درختی در جنگلی تاریک و هولناک.

شاید خواستم از راهی که رفته ام به خودم برگردم.

 "بعد از یک خواب طولانی."

shabaahengaam@

پرنده ی مهاجر

پرنده ی مهاجر رفت و دیگه نیومد

هیشکی ولی نپرسید که بر سرش چی اومد

وقتی میومد اینجا شب، سحرش نمیداد                       

حتی درخت پیرم شاخه بهش نمی داد

هر جا که بود غریبه؛ هر جا می رفت مسافر                   

نفهمیدیم کجا شد شهر و دیارش آخر

رنج و عذاب و ماتم براش همین و بس بود                  

دنیا به این بزرگی برای اون قفس بود

نه همزبون و همراز نه شوق و ذوق آواز 

نه آسمون دلباز نه آرزوی پرواز

هنوز رو شونه ی باد، بال و پرش نشسّه

هنوز سه کنج ایوون یه لونه ی شکسّه

هنوز نگاه گرمش غم به دلم میاره

یه حس پاک عشق و به خاطرم میاره

پرنده ی مهاجر پا به سفر نهاده

پشت سرش نریختن یه کاسه آب ساده

shabaahengaam@

کمی تا قسمتی

کمی تا قسمتی ابری، هوای بودنم با تو

نه میشه آفتابی شد؛ نه پنهون کرد اشکاتو

shabaahengaam@

یادم باشد! 1

آمدم، نبودی، رفتم.

بودم...

نه آمدی، نه رفتی...

                     یادم باشد!

فایل صوتی یادم باشد! 1
حجم: 2.16 مگابایت

shabaahengaam@

باغ لیلا

تو فکر دبه های ماست بودم

حریص شیشه های سیر و تُرشی 

تو رویای انارای شکسته 

با یک فُرغون میون باغ رَد شی

حواسم رفت پشت کوه و استخر 

تو اوج چله های تیر باشه 

رسیده فصل زردآلو و گیلاس 

دلت دیوونه ی انجیر باشه

 

تنور آتیش و نون با دود هیزم 

پنیر و گوجه با سبزی و بادوم 

سراغ از کرت بادمجون گرفتن

لواشک های بی بی بر سر بوم

 

درختای چنار سبز و ممتد 

حسن آباد، جاری از میونش 

کلاغ انگشتر حاجی رو برده 

خدا لعنت کنه وِرد زبونش

من از این جا یهو حالم عوض شد

نشستم رو به یک جالیز، مبهوت 

تکوندم شاخه های زیر پام و 

گرفتی پرده ی صد وصله ی توت

پریدم از طناب کودکی هام 

هنوزم داشت مادر تاب می داد 

تَپو پُر بود از مغز و کرشمه 

ولی چشمای تو عناب می داد

 

نه دیگه بیقرار شهر بودم 

نه در بند تیلیت تُرش دیزی 

دلم می خواست شب شه زودتر تا 

یه لیوان ماه تو خوابم بریزی

یهو خالی شدم استخر، استخر 

دویدم پای جو با بیل در دست 

اذون گفتند پاشو دیر میشه 

نه بی بی من نمازم جور دیگه ست

وضو با بغض بیگاهم گرفتم 

رکوعم رفته با تسبیح کوکو 

تشهّد خوانده ام با عطر دستاش 

که کنده پوست از بادوم و گردو

 

نه بی بی کار از این حرفا گذشته 

بگو حاجی نره بالای منبر 

دعا و ختم انعامت رو بس کن 

شکسته از کمر یکباره این مَر

ترک پشت ترک خورده دل من 

مث گنجشک میبد رو سفالاش 

مث اِحرامیِ کمرنگ مهریز 

که پودش رفته و تابیده تاراش 

تو فکر دبه های ماست بودم 

خراب کِرکِر نونای خُشکُک 

بده کبریت لبهات و بگیرم 

بسوزه دستم از سیب کلوخُک 

یهو پوچی گل ها یادم افتاد 

قایم موشک تو باغ و پشت و پستو 

من اون گرگی که دل بسته به گله 

تو دسمال درخت آلبالو

 

چرا؟ چی شد؟ یهو گم کردم انگار 

تو رفتی قاتی آدم بزرگا 

بهم گفتند یالا کن پسر جون 

نیا تو بی خبر وقتی که لیلا...

پشه بندای ما از هم جدا شد 

تموم قصه ها از یاد رفتند 

نه بی بی دیگه از دیو و پری گفت 

نه دل شد توی ده یک لحظه هم بند

 

هوا بد شد دیگه بارون نبارید 

کلاغ انگشتر حاجی رو پس داد 

بدون این که وا شه قفل صندوق 

به جون بقچه ترمه، تَرده افتاد

تو دیگه دست من کوزه ندیدی 

هنوزم تشنه ی یک مشت آبم 

هوس کردم برای آخرین بار 

رو چادرشب لب چشمه بخوابم

"فایل صوتی "باغ لیلا
حجم: 4.38 مگابایت

shabaahengaam@

طعم گیلاس

کی میگه  باد اومده اون و برده با خودش!؟

طعم گیلاس هنوزم پای دندونمونه

هرچقدرم که درختا دیگه زیتون نمیدن

خانه ی دوست کجا بوده؟ همه یادمونه

shabaahengaam@

مرثیه ای بر مرگ یک صدا

یه شاخه گل خشک و یک قاب عکس                

یه دفتر نت پاره وُ یک فلوت

تنیده به دیوار و سقف و چراغ

به پارتیتور و ضبط، تار عنکبوت

یه مهتابی روشن نیم سوز 

که تردید خاموشی اندوهشه

دو تا چشم مبهوت و باز جسد                          

هنوز انگاری تشنه ی روحشه

از اون ناگهان لحظه ی بی نفس                    

دو سه هفته میشه شاید بیشتر

گذشته ولی هیچکس هیچکس                        

نه پرسیده احوال، نه مُشتی به در

صدا بی صدا از سماور بگیر                       

تا ساعت که افتاده از تیک و تاک

رو آرشیو موسیقی و مِترونوم                      

رو جلد کتاباش خوابیده خاک

مچاله شده در خودش خشک و سرد               

هوا با تعفن در آمیخته

به پاس دم گرم و پرمهرتان                         

هنرمند محبوب و فرهیخته

به دیوار و بر میز حتی به در                     

همه جا پر از لوح های سپاس

بزودی قرارست تیتر خبر                        

که افتاد و مرد بی کس و آس و پاس

🌾🍂🌾🍂🌾🍂🌾🍂🌾🍂

فلوت نواز پاشو دیگه دستی به سازت برسون

حالا که دیگه نداری حسرت خاک و غم نون

پاشو که دیگه وقتشه هر چی دلت خواست بزنی

سردی و حس نمی کنه دست رو فلوت آهنی

فلوت نواز یالا دیگه منتظرند فرشته ها

خطوط حامل و وِلش، قاعده ی نُت سیا(ه)

بزن بزن نفس بده به سُل به لا به دو به می

اگه میخوای بعد یه عمر خدای عشق و ببینی

بهشت واسه شنیدنت یه پارچه بی صدا میشه

فلوت آهنی تو عیارش از طلا میشه

🌾🍂🌾🍂🌾🍂🌾🍂🌾🍂

یه شاخه گل خشک و یک قاب عکس           

یه دفتر نت پاره وُ یک فلوت

صدا بی صدا وُ نفس بی نفس                      

تنیده به هر سو طنین سکوت                                               

shabaahengaam@

انار خشک

گرچه درخت هر چه برگ از تن خود تکانده بود

باز انار خشک بر شاخه نچیده مانده بود

shabaahengaam@

ما دو تا

ما دو تا درخت خشکیده کنار جوی آب 

هردومون تشنه ولی چشمه ی ما رفته به خواب

عمریه به پای هم نشستیم و پیر شدیم

هردومون تموم زندگی زمینگیر شدیم

تو طلسم شوم شب افتادیم و در نمیایم

از پس چند تا قدم فاصله مون بر نمیایم

یادمه که اون روزا، اون روز و روزگار قدیم 

زیر خاک ریشه مون و به پای هم گره زدیم

رو تن خسته ی ما زخم هزار جوونه بود

خط یادگاری و شعرای عاشقونه بود

حالا حتی نمیاد فصل خزون سراغمون

بسکی بارون نزده عِین کویره باغمون

سایه هامون دیگه دستشون به هم نمی رسه

شاخه هامون و شکستن بچه های مدرسه

ما دو تا درخت خشکیده، دو دلداده ی پاک

پشتمون خمیده بر بستر تفتیده ی خاک

کِی شه جوی تشنه مون دوباره پر آب بشه 

شب پر از زمزمه ی روشن مهتاب بشه

کی شه باز پرنده ها رو دوشمون لونه کنن

بخونن ترانه وُ باز ما رو دیوونه کنن

ما دو تا درخت خشکیده بَر و همیشه یار 

شوق این همنفسی دلامون و کرده بهار

shabaahengaam@

من یه مرداب سیاهم

من یه مرداب سیاهم که هنوز صبح و ندیده

تو میای و زنده میشه رنگ روشن سپیده

بی تکون خونه ی عیدم عین یه خشکیده بوته

هفت سین سفره ی من سنگ و سرما و سکوته...

shabaahengaam@